''Ne dedin kendine..?''

Hadi bize başından herşeyi anlat..

Ben hala her gecenin tam ortasında yatağın sol tarafını kontrol ederken, sen o gece kapıdan çıkıyordun ilk kez geçer not aldığında kendini okul birincisi sandığın o gülümsemeyle..

Sana öfkelenmeye çalışıyorum olup biten için, öfke bile eşitlik ister önce, biliyorum.. her toz semsert, her kırık daha kaygan, her sessizlik daha tehlikeliyken, bıraktığın açık yaraya kabuk olmaya geri dönmeyeceğini biliyoruz artık..

Bazen gökyüzüne bakıp sadece 'kader' diyorum..

Başladığın bir cümleyi tamamlamamdan korktun belki, senin cümlelerinde hep bir boşluğa ihiyacın vardı. ben sana bir hikayenin kahramanlığını uygun gördüm, kahraman oldun; başkaları senin unutmanı uygun gördü, ölümüne razı geldin..

Şimdi 'affettik seni' diye bağırıyor herkes, ilahi adalet bile adını çağırıyor..

Hadi artık bir kalbin olup olmadığını anlat bize..

Ama hala her gece aynı soruyu başka başka gözlerin içinde arıyorum..

Vicdanının ipini boğazından çıkarmak için..bakışınla artık bir başkasının dişlerini çürütebilmen için..

Benim uyuyamadığım her gece rahatça uyuyabilmen için..

Dahası bana nefretle bakabilmen için..

Anlatsana kadın..

Ne dedin kendine..?