Soytarı aşkın kabukları..

Herkes bana senden sebep 'kör' derken..

Senin göremediğin neydi biliyor musun sevgilim..

Herhangi bir gece, senin en sevdiğin parça benim en sevdiğim olmayabilirdi; ama sabaha kadar dinlerdim sen bilmesen de.. hem sade sen seviyorsun diye..

Senin inkar ettiklerinle bir başkası mutlu olabilirdi, reddettiklerinle hayatta kalabilirdi bazıları, senin avuçlarından yere bıraktıklarını bir ömür boyunca bekliyor kimileri;

Sen başkalarının da mutluluğu çaldın, boşver şimdi beni..

Her hesap soran bir gün seni anacak, kaçacaksın; aşk da senden hesap soracak, susacaksın..

Birinin cüzdanındaki parayı bırakıp şiirini çalan bir hırsız gibi suçlusun sen şimdi..

Ve artık öptüğün yaralar pıhtılaşmıyor.. kabuk bağlamıyor hiçbir dokunuşun oluk oluk kanıyor..

Gitme diye cama dokunan ellerin şimdi camı bile kesiyor.. sırtımda eskiden kalan gözyaşın akıyor..

Göğsümü yarıyorum ikiye.. yok çıkmıyorsun.

Karaya vuruyor kendini öldüren her balık..her bakmayışın bir yaraya vuruyor şimdi aslında..

Ve bir başka yatağa yüksek notla geçiş yapanlara bile ''aşık'' diyorlar ya şimdilerde..

Nefesimi tıkıyor soytarı aşkların kabukları..

Tüküremiyorum..